Tijdens het Vrouwenkongres in 1972 werd geopperd dat iedere groep die actie wilde voeren, dat kon doen onder de naam Vrouwenbevrijdingsfront. Op 16 maart 1973 vond de eerste van dergelijke acties plaats, tegen de film Turks Fruit van Paul Verhoeven naar de gelijknamige roman van Jan Wolkers. En dat was nog maar het begin. In 1974 sierde de naam de actiegroep die de Portugese Ambassade bezette.
Hieronder nog enkele acties:
Actie tegen uitgever Van Gennep
Vrouwenbevrijdingsfront bekladt VVD-kantoren
Aktie tegen laarzenwinkel
Vrouwenactie tegen galerie
Vrouwenbevrijdingsfront > Mannenbestrijdingsfront
Actie tegen uitgever Van Gennep
Uitgeveij Van Gennep ontsloeg de feministe Mieke Westerink. Dit leidde tot een vloed aan protesten.
Vrouwenbevrijdingsfront bekladt VVD-kantoren
Uit Het Parool, december 1976.
Aktie tegen laarzenwinkel
De Groene Amsterdammer berichtte op 5 januari 1977 over een actie van het Vrouwenbevrijdingsfront tegen een etalage van laarzenwinkel Dr. Adams.
Klik op het plaatje voor de grote versie.
Vrouwenactie tegen galerie
Het Parool berichtte op 14 maart 1978 over een actie tegen een tentoonstelling van het werk van Henk van Putten.
Vrouwenbevrijdingsfront > Mannenbestrijdingsfront
Emma: “Dit postertje “laat ze ’t maar voelen” was een spontante co-productie van verschillende vrouwen die in het vrouwenhuis en erbuiten enorm aan het heen en weer bewegen waren – zoals Tante Jo (met een eigen brievenrubriek op de damestoiletten), ’n beetje VTSG (Vrouwen Tegen Seksueel Geweld), beetje Sofa, beetje Strijdijzers, een koordinatiegroeper, Blijf vamme Lijfster, waarschijnlijk ook de karate-juf. Ik denk 1978, ’79.”
