Speciaal voor de blikken op tieten, gulp en achterzak
van onze mode-redacteur
Buttons werden gedragen zodat mensen in één oogopslag konden zien waar je voor stond. Buttons behoorden tussen 1970 en 1983 tot een noodzakelijke mode accessoire. En feministes konden niet zonder. Vaak waren meerdere Buttons nodig om voor het voetlicht te brengen wat je allemaal vond. En je vond zoveel in die tijd. Je wilde de positie van de vrouw op alle mogelijke gebieden verbeteren en je was tegen gedwongen heteroseksualiteit en de wereld moest het weten. Ikzelf heb met strijdlustige Buttons gelopen die op plaatsen van mijn kleding vastzaten waar mannen meestal meteen naar kijken, zoals de tieten, de gulp en de achterzak. Dan wisten ze meteen wat voor vlees ze in de kuip hadden.
Er worden nog steeds Buttons gedragen, maar een noodzakelijk onderdeel van je zelfexpressie is het niet meer. Op het hoogtepunt van de Buttonmania waren er ongelofelijk veel in omloop. Het overgrote deel ervan is inmiddels in de vuilniszak verdwenen. Soms duiken er weer een paar op. Uw moderedactie heeft gelukkig weer een plastikzak met Buttons gekregen.
De meest klassieke feministische Button is die met een rood vrouwenteken in een wit veld. In de cirkel van het vrouwenteken zit een gebalde vuist alsof die uit het kruis oprijst. De Button staat voor Vrouwenstrijd. De gebalde vuist komt weer voort uit de linkse revolutionaire symboliek en verbeeldt de strijd, meestal de klassenstrijd. Zo werd tijdens de Parijse Mei Revolutie van 1968 het teken van de gebalde vuist die uit een fabriekspijp kwam overal gebruikt. Tijdens demonstraties liepen mensen met de gebalde vuist in de lucht om hun strijdlustigheid aan te geven en tijdens de Olympische spelen van 1968 in Mexico stonden de winnende zwarte Amerikaanse hardlopers met geheven vuist en gebogen hoofd tijdens de medailleceremonie naar hun volkslied te luisteren om zo hun misnoegen aan te geven over het racisme in hun land. De linkse feministes zag je ook met gebalde vuist op demonstraties lopen. Andere feministes prefereerden het vaginateken dat met twee handen gemaakt werd.
Er waren Buttons voor alle gelegenheden. Buttons waren overal te koop en anders werden ze wel door de vrouwen zelf gemaakt. Tijdens festivals en feesten waren er kraampjes waar Buttons aangeboden werden.
Handgemaakte buttons door Marijke van Gans (van de Sofa)
De meeste Buttons hier vertoond spreken voor zich. Ze gaan over de plaats van de vrouw in de gemeenschap, over zelfbeschikking en seksuele geaardheid. Feministes bemoeiden zich overal tegenaan, want alles ging vrouwen aan.
‘Liever Levend Lesbies’ harkt naar de kwestie van de Kruisraketten die de gemoederen beheerste rond 1980. De weerstand tegen de Neutronenbom was zo wijd verspreid in den lande dat het fenomeen Hollanditis genoemd werd.
‘Ik zet mijn eigen Bokma wel koud’ slaat op de reclame waarin een man op wisselende plaatsen naar zijn vrouwtje thuis belt om te vragen of zijn favoriete merk jenever wel in de ijskast staat. De roze driehoek laat zien dat de Button uit de lesbische hoek kwam.
Woordspelingen waren natuurlijk ook populair zoals ‘Woman’s Place is in the House (van afgevaardigden) and in the Senate’. ‘Women Unite!’ komt van de communistenkreet: ‘Workers of the World Unite’. Daar waren vele variaties op. De mooiste vond ik die in de Punktijd op een muur in Cardiff gekalkd was door een feministe die van drank en vrouwen hield: ‘Women Boozers of the World Unite!’
Deze button was destijds een geschenk van Annemarie Grewel, die hem overhandigde met de woorden: “Die durf jij vast niet te dragen!”.
Heb jij nog sieraden en/of buttons liggen?
Fotografeer ze en stuur naar ons, of mail ons en we komen ze zelf fotograferen.