Vrouwen kraakten panden, en hele dorpen.
foto’s Louise Oeben
La Louvre 1981-1989
Deel 3: De Sloop
(vervolg van Deel 2)
Er was in Europa een hele beweging gaande van vrouwen die niet alleen panden, maar hele dorpen kraakten. Er was een constante trek door vrouwen van het ene pand naar het andere. Wat helaas de legalisering van La Louvre niet ten goede kwam omdat er veel ‘illegaal in Nederland verblijvende vrouwen’ woonden. La Louvre was nauw verbonden met het Italiaanse Le Cetine, Bouchette in Zuid Frankrijk en het zusterpand in de Nanninstrasse in Berlijn. Bovendien was er veel contact en steun van de vrouwenkraakpanden in Amsterdam onderling zoals De Kloof, De Kleine Prins, De Bloemstraat en Orca La Rose.
Jonge lesbiënnes in die tijd waren niet meer feministisch zoals hun voorgangsters in de zeventiger jaren. De meeste discriminerende wetten waren inmiddels afgeschaft en het feminisme was een door de staat erkende en ondersteunde beweging geworden voor heterovrouwen die betere kinderopvang wilden en aanstormende Yuppen die door het ‘Glazen Plafond’ wilden breken. Lesbische vrouwen waren inmiddels buitenspel gezet. De generatie Lesbian Nation was zelf deel van het establishment geworden of zat vast in de vergulde kooi van de WAO, RWW of BKR. De jonge generatie potten was in antwoord daarop vooral anarchistisch, tegendraads en anti-establishment. Het waren de Reagan en Tatcher jaren dus er was genoeg om je met recht tegen de heersende orde te verzetten.
In het midden van de tachtiger jaren kwam het stadsvernieuwingsprogramma van Amsterdam goed op stoom. Overal moesten oude gebouwen plaatsmaken voor nieuwbouw woningen. De Jordaan, waar La Louvre in lag, veranderde volledig van aanzien en karakter. Van een armetierige arbeiders wijk met veel industrie en bedrijvigheid veranderde het in een sjiek Yuppenkwartier in nauwelijks tien jaar. De vrouwen van La Louvre maakten van de sloop om hen heen gebruik om het bouwterrein aan de overkant ook te kraken en er een Vrije Ruimte van te maken om haren te knippen en te spelen met de buurtkinderen. Intussen gingen de strijd om autonomie en de demonstraties tegen allerlei onrecht onverdroten voort.
Kraaksters bezetten het bouwterrein tegenover La Louvre, waar nu het hoofdkwartier van www.vrouwennuvoorlater.nl is gevestigd.
De jonge potten van La Louvre wilden de wereld niet veranderen ze wilden zelfstandig en apart zich in de wijde wereld kunnen handhaven. En de wijde wereld kwam ook naar hen. In mei 1982 werd in de Melkweg een Lesbies Festival gehouden. La Louvre, strategies gelegen tussen Vrouwencafé Saarein en de Melkweg nam 120 gasten op. Het was een vrolijke, dolle boel.
De strijd met de Gemeente werd uiteindelijk verloren. In 1989 werd La Louvre gesloopt. Daarmee was alweer een tijdperk afgesloten.
(tekeningen van de sloop door Peti Buchel)