Femcipade

By service-duhen on oktober 5, 2016 in Festivals

De Femcipade werd voor het eerst georganiseerd op 7 en 8 juni 1975, als tegenwicht tegen de Emancipade, die door veel vrouwen als te overheidsgestuurd werd beschouwd. (foto’s: Toos Poels)

Femcipade 1975

In het kader van het Internationaal Jaar van de Vrouw 1975 werd in Nederland de ”Emancipade” georganiseerd, een manifestatie in de Utrechtse Jaarbeurs waar een groot deel van de vrouwenorganisaties zich aan het publiek presenteerde. Dolle Mina was fel tegen zowel het Jaar van de Vrouw als de Emancipade. Het aantal bezoekers viel tegen.

(bron: het Geheugen van Nederland)

Marieke Griffijn was een van de vrouwen die in de organisatie van de Femcipade zat:
“De beslissing om de Femcipade te organiseren hebben we toen op het LOV genomen, dat heette toen nog niet zo, maar het waren de landelijke overlegbijeenkomsten van de verschillende vrouwenhuizen. Ikzelf zat toen bij het Vrouwenhuis Rotterdam in oprichting en verder had je Utrecht en Groningen en ik geloof ook Eindhoven. Hoe we op het idee gekomen zijn weet ik niet meer precies, maar we wilden in ieder geval iets tegen die Emancipade doen, want dat vonden we maar raar. Het jaar van de vrouw was sowieso belachelijk – Dolle Mina heeft toen nog een affiesje gemaakt met “Geen jaar, maar een leven voor de vrouw” – maar die Emancipade was ook zo’n beetje door de overheid georganiseerd samen met allerlei traditionele vrouwenorganisaties, de christelijke vrouwenbond en de plattelandsvrouwen enzo, en het was niet eens aan de vrouwenhuizen gevraagd of we meededen.”

(bron: radicaalfeminisme.nl)

Marieke Griffijn (vervolg):

“Wat we toen eerst bedachten was om dan maar de boel te gaan verstieren; ik zei nog dat we ’s morgens vroeg dan de sloten met metaallijm dicht moesten gaan smeren, maar dat vonden de meesten toch te kru, en verder hadden we nog wat flauwe akties. Wat we moesten was tegenwicht geven door zèlf iets te doen. Wat we allemaal deden op de Femcipade? Het gekke van dat soort dingen is dat je je vaak van de dag zèlf nauwelijks meer iets kunt herinneren. Wel dat we van tevoren met Phil en Nicolaine en nog een paar het hele Vrouwenhuis opgeknapt hebben, ik heb het trappenhuis nog geschilderd. En Nicolaine is in de filmzaal van een trapje gevallen en had ineens haar elleboog uit de kom. Maar de dag zelf? Ja, er waren diskussiegroepjes over allerlei onderwerpen. En wat echt schitterend was, was de volgende dag – iedereen was blijven slapen – de boottocht door de grachten. In een rondvaartboot, met spandoeken er op en wij maar joelen “vrouwen! vrouwen! vrouwen'” en hoe blij we waren als er vrouwen terugzwaaiden. We waren allemaal helemaal lyries en hebben echt vreselijke lol gehad.”

bron: radicaalfeminisme.nl)

“Voor de Vrouwen
Wij gaan nu strijden
Voor de meiden
Voor de vrouw, voor de vrouw
Niet meer lullen
Met al de knullen
Dat is nu genoeg gedaan
Wij gaan samen
De wegen banen
Voor de vrouw, voor de vrouw
Wij gaan allen van strijd bevallen
Gaan op onze rechten staan
Je handen vrouwen
Nu uit de mouwen
Voor de vrouw, voor de vrouw
Niet meer schrobben
Niet meer tobben
Laat die rotzooi nu maar staan
Slechts de beweging
Is de omgeving
Voor de vrouw, voor de vrouw
Kom uit je hokken
Wordt betrokken
Bij de strijd om ons bestaan”